Francuskie przymiotniki dzierżawcze to zbiór bardzo pożytecznych słówek, które (jeśli tylko dobrze zrozumiemy ich stosowanie) będą potrafiły ułatwić nam życie bardziej, niż pierwotnie można by się spodziewać.

Przymiotniki dzierżawcze (nie zaimki dzierżawcze) są to określenia dodawane do rzeczowników, aby dookreślić do kogo dany obiekt należy.

To jest mój dom.
C’est ma maison.

Zauważyliście coś szczególnego? Tak, brak rodzajnika! Największą dodatkową zaletą przymiotników dzierżawczych jest to, że zwalniają nas z używania rodzajników.

Jak widać w tabelce powyżej, przymiotniki dzierżawcze występują w formie męskiej, żeńskiej oraz mnogiej. Dodatkowo należy wziąć pod uwagę, że ze względów fonetycznych rzeczowniki żeńskie zaczynające się od samogłoski używają formy męskiej, tak więc zamiast :

ma amie

musi być

mon amie

Jeśli o tym będziemy pamiętać, to będzie już połowa sukcesu. Trzeba jeszcze uważać na jeden detal różniący francuskie przymiotniki dzierżawcze od polskich. W języku polskim mamy wyjątkowo istniejący w trzeciej osobie podział na płeć posiadacza (jego / jej). Ten podział nie występuje w żadnej z innych osób, a we francuskim nie występuje wcale :

Jego brat
Son frère

Jej brat
Son frère

Jeśli chcielibyśmy koniecznie tę lukę nadrobić, to jest na to metoda :

Jego brat
Son frère à lui

Jej brat
Son frère à elle

Na początku napisałem też, żeby nie mylić przymiotników dzierżawczych z zaimkami dzierżawczymi. Po polsku częściej używa się tego drugiego pojęcia, ponieważ wyglądają one identycznie do przymiotników dzierżawczych. Małe wyjaśnienie dla osób, które nie czują się lingwistami : przymiotnik informuje o cechach stojącego obok rzeczownika, natomiast ZAimek dzierżawczy ZAstępuję zestaw [przymiotnik dzierżawczy + rzeczownik]. Tak, jak widać poniżej :

Tu jest mój dom. „mój” to przymiotnik dzierżawczy
A tu jest mój. „mój” jako zaimek zastępujący „mój dom”.

A teraz po francusku :

C’est ma maison. „ma” to przymiotnik dzierżawczy
Et ici c’est la mienne. odpowiedni zaimek to „la mienne”, nie „ma”.

Tutaj widać lepiej. że po francusku (inaczej niż po polsku) przymiotniki dzierżawcze i zaimki dzierżawcze bardzo się od siebie różnią.

Mam nadzieję, że artykuł był pomocny i zapraszam do czytania pozostałych moich materiałów przybliżających tajniki języka francuskiego. W razie potrzeby bardziej regularnej i ustrukturyzowanej pomocy, zapraszam na moje lekcje indywidualne.

Zapraszam do sekcji ćwiczeń, jest tam sporo ciekawych rzeczy, dzięki którym ten temat stanie się mniej trudny.