Często mylone z przymiotnikami dzierżawczymi, zaimki dzierżawcze są jednym z użyteczniejszych codziennych elementów języka. Pozwalają one upiec dwie pieczenie na jednym ogniu :
- Informują do kogo należy dany obiekt (tak jak przymiotniki dzierżawcze)
- Zastępują dany obiekt, aby uniknąć powtórzeń w rozmowie.
Tak jest! Nie dość, że jesteśmy w stanie przekazać do kogo należy daną rzecz, to jeśli tylko już raz dany obiekt pojawił się w rozmowie, mamy dzięki zaimkom możliwość uniknięcia powtarzania w kółko danego słowa
- Czy widziałeś może mój zeszyt?
- Nie, mam tylko mój zeszyt, nie wiesz gdzie jest twój zeszyt.
- Szkoda, że nie wiesz gdzie jest mój zeszyt, nigdzie nie moje znaleźć mojego zeszytu.
- Poszukaj jeszcze w tamtej szufladzie, czy nie ma twojego zeszytu.
Cała ta rozmowa powyżej mogłaby brzmieć dużo lepiej, gdyby uniknąć powtórzeń – przydatne byłyby do tego nie tylko zaimki wskazujące, ale również zaimki dopełnienia i zaimki podmiotowe.
A jak to wygląda w praktyce? Weźmy dla przykładu wymianę zdań w której w pierwszej wypowiedzi użyty będzie przymiotnik dzierżawczy, a w kolejnej już (aby uniknąć powtórzenia) użyty będzie zaimek dzierżawczy :
- To jest mój dom
- A ten jest mój.
A teraz po francusku :
- C’est ma maison
- Et la-bas, c’est la mienne.
Co można zauważyć? Zaimki dzierżawcze mocno różnią się od przymiotników z tej samej rodziny – zupełnie inaczej niż w języku polskim. Cała lista jednych i drugich dla porównania poniżej :
Mam nadzieję, że artykuł był pomocny i zapraszam do czytania pozostałych moich materiałów przybliżających tajniki języka francuskiego. W razie potrzeby bardziej regularnej i ustrukturyzowanej pomocy, zapraszam na moje lekcje indywidualne.
