Poniżej znajdziesz 10 najczęstszych błędów we francuskim, które popełniają Polacy uczący się tego języka, tak aby być pewnym że Twój francuski jest wolny od poniższych problemów :
10. Comment beaucoup tu m’aimes?
Pytanie z wyrażeniem pytającym „Jak bardzo” jest podstępne. Należy pamiętać, żeby, nie próbować przekładać go słowo w słowo na francuski, a zamiast tego użyć „A quel point” lub „Combien„.
9. Je lui a dit
Tu sprawa opiera się na odruchowych skojarzeniach „lui” z 3-cią osobą liczby pojedynczej. Bardzo często zdarza się, że ktoś absolutnie poprawnie odmieniający avoir jako „j’ai” robi 5 sekund później błąd odmiany po dodaniu zaimka COI. „je lui a…” jest automatyzmem który należy doprostować do postaci „je lui ai…”.
8. Beaucoup des étudiants
Ah… wyrażenia ilościowe, przyimki ściągnięte. W przeważającej ilości przypadków w wyrażeniach ilościowych znajdziemy „des” mimo że późniejszy rzeczownik będzie w liczbie mnogiej.
7. Je serai manger
Jeden z błędów który jest specyfiką polskich adeptów języka francuskiego. Wielu z nich robi kalkę z polskiego czasu przyszłego „ja będę jeść” i próbuje wprowadzać czasownik posiłkowy „być” w futur simple we francuskim. Nic takiego nie powinno mieć miejsca, czas przyszły jest we francuskim czasem jednoelementowym. Poprawną formą będzie „je mangerai”.
6. „est” zamiast „il y a”
Kolejna rzecz która dla Polaków będzie szczególnie kłopotliwa. Jak odróżnić zdanie w którym ma być „etre” od tego gdzie zastosować „il y a”? Po polsku zdania opisujące zacierają się z tymi stwierdzającymi istnienie ponieważ oba typy korzystają z czasownika być. Ale jest pewien trik który pozwala jednoznacznie rozpoznać czy ma być „est” czy „il y a” :
Kiedy chcemy zbudować zdanie w którym chodzi o wyrażenie, że coś „jest jakieś/gdzieś” lub „nie jest jakieś/gdzieś” używamy oczywiście zwyczajnie czasownika etre.
Natomiast kiedy zdanie ma dotyczyć tego, że coś jest lub tego nie ma, do gry wchodzi nam il y a i wszelkie pokrewne jemu konstrukcje.
Długopis jest na stole – Le stylo jest sur la table.
Na stole jest długopis – Il y a un stylo sur la table.
5. Quelque chose pour faire
„Mam coś do zrobienia.” z jakiegoś powodu często bywa (błędnie) tłumaczone jako „J’ai quelque chose pour faire”. Pour + bezokolicznik będzie określeniem sposobu, a nie celu, więc poprawnie powinno być „J’ai quelque chose à faire”.
4. Semaine
Tu jeden z błędów popełnianych głównie przez początkujących, i sprawa jest czysto fonetyczna. Słowo semaine jest z pewnego powodu często (błędnie) wymawiane /symaę/, podobnie jak demain /demaę/. Okazuje się, że semaine jest rzadkim przykładem słowa w którym są aż 2 kombinacje liter (em i in) które normalnie tworzyłyby głoski nosowe, i obie są anulowane przez samogłoski tuż po każdej z kombinacji. Uczący się francuskiego nie są z początku przywyknięci do takich combo, a efektem jest kaleczenie słowa semaine. A więc jeszcze raz : /symennnn/ !
3. C’est lui maison
Przymiotniki dzierżawcze do poprawienia i przećwiczenia. Polecam poniższą tabelkę :
2. C’est ça va
Gdy ktoś zbuduje sobie skojarzenie, że na pytanie „comment ça va?” odpowiedź „ça va” oznacza „dobrze”, to wystarczy dodać z przodu „c’est” jako „jest” i niczego nie świadomego neofita języka Molière’a wygłasza na prawo i lewo „c’est ça va” jako „jest dobrze”.
Aby Molière nie przewracał się w grobie, kilka porad :
- Jest dobrze – ça va bien.
- To jest dobre – c’est bon.
- To jest dobrze – c’est bien.
1. je / j’ai
Na koniec klasyka, absolutnie najczęstszy z błędów. Najważniejszy element wymowy – jednosylabowce kończące się na nieakcentowane „e”. Ze względu na to, że nie da się wymówić jednosylabowego słowa bez wyduszenia z siebie żadnej samogłoski, trzeba zatem uwzględnić końcowe „e” tak jak one brzmi alfabetycznie, czyli podobnie do brzmienia polskiej litery „y”. W przypadku wymówienia końcówki jako „e”, wyjdzie nam brzmienie innego, również istniejącego słowa, przez co zdanie zmieni sens.
BONUS : Rodzajniki
Oczywiście nie mogło zabraknąć zmory wszystkich uczących się języka francuskiego : rodzajników. Tu problem jest na dwóch płaszczyznach : czy rodzajnik powinien być męski, czy też żeński, oraz czy powinien być określony, nieokreślony, czy w ostateczności cząstkowy.
